Τα γερανια.

Τα γεράνια έχουν πλουσιότερη ανθοφορία αν βρίσκονται σε ηλιόλουστα σημεία, ιδανικά με νότιο προσανατολισμό και είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στις υψηλές θερμοκρασίες και την ξηρασία. Μερικές από τις νεότερες ποικιλίες μπορούν να καλλιεργηθούν ακόμα και στην πιο πυκνή σκιά όμως η ανθοφορία τους είναι λιγότερο πλούσια από εκείνες που απαιτούν ήλιο.

Για να ενισχύσετε την ανθοφορία, χρησιμοποιείστε υγρό λίπασμα για ανθοφόρα φυτά κάθε 15 ημέρες ή λίπασμα σε κόκκους αργής απορρόφησης που θα χορηγήσετε μόλις αρχίσει να ζεσταίνει ο καιρός την άνοιξη.

Μπορείτε να φυτέψετε τα γεράνια οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, καλύτερα όμως να το κάνετε την άνοιξη ή το φθινόπωρο ώστε το καινούργιο φυτό να έχει χρόνο για να προσαρμοστεί στο καινούργιο του περιβάλλον πριν εμφανιστούν ακραία καιρικά φαινόμενα όπως ο καύσωνας ή η παγωνιά.

Όταν αγοράζετε γεράνια, προτιμήστε φυτά που να έχουν χαμηλό ύψος και πλούσιο φύλλωμα και καλύτερα να έχουν μπουμπούκια παρά πολλά ανθισμένα λουλούδια.

Γεράνι

Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε το γεράνι ως ένα από τα φυτά που είναι σήμα κατατεθέν της Ελλάδας και της Μεσογείου γενικότερα. Το γεράνι προέρχεται από τη Νότιο Αφρική καθώς όμως οι συνθήκες στη χώρα μας είναι ιδανικές έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φυτά της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου.

Το όνομά τους πάντως είναι ελληνικό και προέρχεται από τη λέξη γερανός γιατί το σχήμα τους μοιάζει με γερανό. Τα γεράνια είναι μεγάλη οικογένεια και συνήθως στη χώρα μας το όνομα γεράνι το δίνουμε στο φυτό που λέγεται αλλιώς μολόχα. Το ίδιο όνομα έχει και η άγρια μολόχα που είναι αυτοφυής στην Ελλάδα. Στα γεράνια όμως ανήκουν και τα πελαργόνια ή μαυρομάτες όπως και οι βαμβακούλες ή μαστιχιές που είναι τα κρεμαστά ή έρποντα γεράνια.

Πρόκειται για ένα από τα πιο εύκολα φυτά και πραγματικά δεν απαιτεί καμία ιδιαίτερη φροντίδα. Υπάρχουν πια αμέτρητες ποικιλίες γερανιών, πολλές από τις οποίες δημιούργησε ο άνθρωπος, με διαφορετικά χρώματα λουλουδιών, δίχρωμα μερικές φορές, σε νάνες ή ψηλές μορφές, ή ακόμα και με αρωματικά λουλούδια.

Ευδοκιμούν σε οποιοδήποτε τύπο εδάφους, ακόμα και σε βαριά αργιλώδη εδάφη, αρκεί το χώμα τους να μην είναι συνεχώς υγρό. Ποτίζετε τακτικά αφήνοντας όμως το χώμα τους να ξεραίνεται ανάμεσα στα ποτίσματα και αδειάζετε πάντα το νερό που περισσεύει στο πιάτο της γλάστρας γιατί θα σαπίσουν οι ρίζες του φυτού. Επίσης μην ψεκάζετε συχνά με νερό τα φύλλα του φυτού γιατί μπορεί να ξεραθούν αλλά ξεπλένετέ το κάπου κάπου, μετά τη δύση του ηλίου, για να αφαιρείτε τη σκόνη.

Από τις πρώτες κιόλας ζεστές μέρες αρχίζουν να εμφανίζονται τα εντυπωσιακά λουλούδια τους. Αφαιρείτε τα ξεραμένα λουλούδια όσο πιο συχνά μπορείτε ώστε να βοηθήσετε το φυτό να παράγει καινούργια λουλούδια. Η ανθοφορία σταματάει όταν ο καιρός κρυώσει αλλά το πράσινο φύλλωμά τους εξακολουθεί να γεμίζει τον κήπο και τις γλάστρες σας όλο το χειμώνα.

Ποτισμος.

Ποτίζετε με άφθονο νερό, όταν το χώμα της σας φαίνεται στεγνό αλλά μην το παρακάνετε γιατί αν το χώμα της είναι συνεχώς υγρό οι ρίζες θα σαπίσουν. Αν μπορείτε αφήνετε το νερό σε ένα ποτιστήρι μέχρι να πάρει θερμοκρασία περιβάλλοντος πριν το ρίξετε στη γλάστρα.

Η καλαγχόη αντέχει γενικά την ξηρασία αλλά μην την αφήνετε να διψάσει γιατί αυτό θα καθυστερήσει την ανάπτυξή της καθώς το φυτό θα χρειαστεί χρόνο για να επανέλθει και όταν ποτίζετε, αποφεύγετε να βρέχετε τα φύλλα του φυτού.

Συνήθως την αγοράζουμε ή μας την δωρίζουν ανθισμένη. Όταν λοιπόν τα λουλούδια της αρχίσουν να ξεραίνονται κόψτε τα και αφήστε το φυτό να ξεκουραστεί. Αφού κόψετε τα λουλούδια θα πρέπει να αραιώσετε και το πότισμα καθώς το φυτό χρειάζεται λιγότερο νερό σε αυτή τη φάση της ξεκούρασης. Σύντομα θα εμφανιστούν νέα μπουμπούκια και η καλαγχόη σας θα ξανανθίσει. Αυτή η εναλλαγή κύκλων ανθοφορίας και ξεκούρασης θα συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου ανεξάρτητα από εποχές.

Αυτό που θα πρέπει να έχετε στο νου σας σχετικά με την ανθοφορία της καλαγχόης είναι ότι έχει άμεση συνάρτηση με το πόσο φως δέχεται το φυτό σας. Αρκετές ώρες στο σκοτάδι θα ενισχύσουν την παραγωγή λουλουδιών, δηλαδή αν περιορίσετε το χρόνο που το φυτό δέχεται φως (ακόμα και τεχνητό φως) σε 8-10 ώρες την ημέρα ή λιγότερες θα βοηθήσετε το φυτό να σχηματίσει μπουμπούκια. Μία περίοδος 45 περίπου ημερών με ελεγχόμενο σκοτάδι είναι συνήθως αρκετή για να δημιουργηθούν νέα μπουμπούκια ενώ από τη στιγμή που θα εμφανιστούν τα μπουμπούκια μπορείτε να επαναφέρετε το φυτό σε κανονικές συνθήκες φωτισμού.

Πάντως το πολύ φως αν και θα ενισχύσει τη συνολική ανάπτυξη θα περιορίσει την ανθοφορία. Η μικρότερη διάρκεια της ημέρας από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη είναι και ο λόγος για τον οποίο η καλαγχόη έχει πλουσιότερη ανθοφορία αυτές τις περιόδους.

Λιπαίνετε κάθε 2-3 εβδομάδες, χρησιμοποιώντας υγρό λίπασμα για ανθοφόρα φυτά ενώ μπορείτε αραιότερα να χρησιμοποιείτε εναλλάξ κάποιο λίπασμα γενικής χρήσης σε υγρή μορφή ή ταμπλέτες αργής απορρόφησης.

Είναι εύκολο να πολλαπλασιάσετε την καλαγχόη από κλαδί. Τα πιο όμορφα φυτά παράγονται από κλαδιά και όχι από σπόρους όπως γινόταν παλιά. Επίσης, τα φυτά που δημιουργούνται από κλαδιά θα ανθίσουν πιο εύκολα απ' ότι το μητρικό φυτό που ήδη έχει ανθίσει μία ή περισσότερες φορές.

Συνήθως τα κλαδιά χρειάζονται δύο περίπου εβδομάδες μέχρι να βγάλουν ρίζες και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε ορμόνη ριζοβολίας. Κόψτε κλαδιά που να έχουν μήκος περίπου 5-8 εκατοστά και αφαιρέστε τα 2-3 χαμηλότερα φύλλα. Γεμίστε ένα ρηχό δοχείο με χώμα ίδιας σύνθεσης με τη γλάστρα του μητρικού φυτού και βάλτε το μίσχο μέσα στο χώμα μέχρι το σημείο που αφαιρέσατε το τελευταίο φύλλο. Σε αυτό το στάδιο ποτίζετε αραιότερα από ότι τα αναπτυγμένα φυτά. Τοποθετήστε το δοχείο σε σκιερό και ζεστό σημείο και περιμένετε 14-21 περίπου ημέρες μέχρι το φυτό να είναι έτοιμο για φύτεμα σε μεγαλύτερη γλάστρα.

Παχυφυτα

Η καλαγχόη είναι ένας από τους ωραιότερους και πιο γνωστούς εκπροσώπους της οικογένειας των παχύφυτων.

Αν και καλλιεργείται με ευκολία σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, προέρχεται από τη Μαδαγασκάρη ενώ κάποιες έρπουσες ποικιλίες της βρέθηκαν στα τροπικά δάση της Βραζιλίας και της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Αρχικά το φυτό μεταφέρθηκε από τη Μαδαγασκάρη στο Παρίσι το 1927 ενώ το 1928 ένας Γερμανός έμπορος κατάφερε να την μετατρέψει σε φυτό εσωτερικού χώρου και άρχισε να την πουλάει λίγα χρόνια αργότερα, περίπου το 1932. Το όνομά του ήταν Μπλόσφελντ και δόθηκε στην πιο κοινή ποικιλία καλαγχόης (Kalanchoe blossfeldiana) ενώ το όνομα καλαγχόη προέρχεται από την παράφραση μίας κινέζικης λέξης που είναι άγνωστο πώς και πότε δόθηκε στο φυτό.

Η καλαγχόη του Γερμανού Μπλόσφελντ αποτέλεσε τον πρόγονο των σημερινών φυτών. Οι Γερμανοί και Ελβετοί παραγωγοί ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με το φυτό ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι Αμερικανοί. Η μεγάλη εξέλιξη όμως έγινε στη δεκαετία του 80 όταν οι Δανοί και οι Ολλανδοί παραγωγοί κατάφεραν να δημιουργήσουν το σημερινό συμπαγές φυτό, που έχει πλούσιο φύλλωμα, γερούς μίσχους και πλούσια ανθοφορία. Από τότε μέχρι σήμερα, τα όμορφα κόκκινα λουλουδάκια της καλαγχόης που εμφανίζονται στην κορυφή των μίσχων σε ταξιανθίες, εξελίχθηκαν σε μία μεγάλη ποικιλία χρωμάτων: κίτρινα, πορτοκαλί, ροζ, μοβ, λευκά ενώ τελευταία εμφανίζονται και δίχρωμες ποικιλίες.

Το φυτό είναι πολύ δημοφιλές στους καταναλωτές για τη μεγάλη διάρκεια των λουλουδιών του και το ελκυστικό φύλλωμά του ενώ οι παραγωγοί το αγαπούν γιατί φορτσάρουν εύκολα την άνθισή του ώστε να το πωλούν ανθισμένο κυρίως στις γιορτές μαζί με τα υπόλοιπα Χριστουγεννιάτικα φυτά (ποϊνσέττια/αλεξανδρινό, κυκλάμινα, υπομονή, κ.λ.π.).

Τα φύλλα της καλαγχόης είναι σαρκώδη, πλατιά, σε οβάλ σχήμα, με οδοντωτές άκρες, εμφανίζονται εναλλάξ σε όλο το μήκος των μίσχων και επειδή είναι πολύ τρυφερά σπάνε εύκολα με την παραμικρή αδέξια κίνηση.

Η καλαγχόη είναι ιδιαίτερα εύκολη στην καλλιέργειά της, απαιτεί ζεστές θερμοκρασίες και ελάχιστη περιποίηση. Στο δικό μας εύκρατο κλίμα μπορεί να καλλιεργηθεί το ίδιο εύκολα σε εσωτερικό και εξωτερικό χώρο πάντα όμως σε γλάστρες και όχι στον κήπο. Οι θερμοκρασίες μεταξύ 12 και 30οC είναι ιδανικές για την ανάπτυξη και την άνθιση του φυτού. Η καλαγχόη είναι ευαίσθητη στο κρύο και θα πεθάνει σε λίγες μόνο ώρες αν η θερμοκρασία πλησιάσει τους 0οC. Αν προβλέπονται λοιπόν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες μετακινήστε την καλαγχόη σας μέσα στο σπίτι μέχρι να περάσει το κρύο ή αν αυτό δεν γίνεται, φροντίστε να την καλύψετε με χοντρό πλαστικό ώστε να την προφυλάξετε από την παγωνιά.

Το ριζικό τους σύστημα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιήσετε πήλινες γλάστρες για αυτά τα φυτά καθώς ο πηλός επιτρέπει καλύτερο αερισμό των ριζών. Εξασφαλίστε πολύ καλή αποστράγγιση βάζοντας χαλίκι στον πάτο της γλάστρας και χρησιμοποιείστε ελαφρύ χώμα με μεγάλη περιεκτικότητα σε τύρφη, περλίτη και χοντρή άμμο. Αδειάζετε πάντα το νερό που περισσεύει στο πιατάκι και μην αφήνετε τη γλάστρα σας να κάθεται στο νερό.

Η καλαγχόη προτιμά να κατοικεί μόνη της σε μικρές γλάστρες αν και όσο μεγαλύτερη είναι η γλάστρα τόσο πιο μεγάλα θα είναι τα φύλλα χωρίς μάλιστα το μέγεθος της γλάστρας να επηρεάζει ουσιαστικά την ανθοφορία ή την ταχύτητα ανάπτυξης του φυτού. Μην φυτεύετε πολλά φυτά στην ίδια γλάστρα με την καλαγχόη και αλλάζετέ την κάθε άνοιξη προσθέτοντας φρέσκο χώμα. Η ανάπτυξη της καλαγχόης είναι γενικά αργή και το μέσο ύψος της είναι από 15-45 εκατοστά ενώ με το πέρασμα των χρόνων οι κορμοί της αρχίζουν να ξυλοποιούνται.

Η καλαγχόη αγαπά και χρειάζεται πολύ φως για να αναπτυχθεί και μάλιστα αν το φως είναι άφθονο, τα φύλλα της θα αποκτήσουν μία όμορφη κοκκινωπή απόχρωση στις άκρες τους. Το καλοκαίρι μην την εκθέτετε σε απευθείας ηλιακό φως γιατί τα φύλλα της που περιέχουν πολύ νερό θα καούν. Το απευθείας ηλιακό φως από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη δεν πρόκειται να βλάψει το φυτό σας.

Αν και...

Είναι πολύ ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες και γι' αυτό να την ποτίζετε μόνο όταν το επιφανειακό χώμα έχει στεγνώσει έτσι ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες της. Για τον ίδιο λόγο, φροντίζετε να μην μένει νερό στο πιατάκι της γλάστρας. Αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε και τα εκνευριστικά μυγάκια που θα ζουν στο υγρό πιατάκι και θα πετούν ανενόχλητα μέσα στο σαλόνι σας.

Αν και αντέχει στην ξηρασία, έχει ανάγκη από την υγρασία του περιβάλλοντος γι' αυτό φροντίστε ο χώρος στον οποίο βρίσκεται να έχει την απαραίτητη υγρασία. Αν το φυτό σας βρίσκεται στο μπαλκόνι, ψεκάζετε τα φύλλα του όσο πιο συχνά μπορείτε, το καλοκαίρι όμως φροντίστε να μην βλέπει τα βρεγμένα φύλλα ο ήλιος γιατί θα τα κάψει.

Αν το φυτό βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο, το ψέκασμα δεν είναι αρκετό και είναι επιπλέον και πρόβλημα για το σπίτι σας. Ειδικά το χειμώνα, με τα καλοριφέρ, φροντίστε να αυξήσετε την υγρασία τοποθετώντας μεταλλικά δοχεία με νερό πάνω στα καλοριφέρ έτσι ώστε καθώς το νερό εξατμίζεται, τα φύλλα να απορροφούν την υγρασία. Η καλύτερη λύση είναι να τοποθετήσετε τα φυτά σας σε ομάδες, πάνω σε δίσκο με υγρά βότσαλα ή χοντρό χαλίκι. Το νερό όπως θα εξατμίζεται θα απορροφάται από τα φύλλα, προσέξτε όμως οι γλάστρες σας να πατούν πάνω στο χαλίκι κι όχι μέσα στο νερό για να μην σαπίσουν οι ρίζες. Η υγρασία στην ατμόσφαιρα είναι ευεργετική και για τα φυτά αλλά και για τους ανθρώπους.

Μέσα στο σπίτι, καθαρίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε τα φύλλα της σεφλέρας με ένα μαλακό πανί βρεγμένο με χλιαρό νερό για να αφαιρείτε τη σκόνη και να διευκολύνετε την αναπνοή των φύλλων. Αν έχετε χρόνο, κάντε στο φυτό σας ένα δώρο: Βάλτε το στη μπανιέρα και κάντε του ένα απαλό αλλά διαρκές ντους με χλιαρό νερό κι αφήστε το στο μπάνιο σας μέσα στους ατμούς μέχρι να στεγνώσει πριν το τοποθετήσετε στην αρχική του θέση.


Technorati Profile

Η σεφλέρα

Η σεφλέρα είναι ένα τροπικό φυτό που κατάγεται από τη Μαλαισία και γνωστές είναι κυρίως δύο ποικιλίες της, η Ακτινοφύλλα και η Αρμπορικόλα (Ομπρελόδεντρο). Σ' αυτό το αφιέρωμα θα ασχοληθούμε κυρίως με την Αρμπορικόλα και με την ονομασία Σεφλέρα θα εννοούμε αυτή την συγκεκριμένη ποικιλία. Η σεφλέρα είναι φυτό πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα κυρίως σαν φυτό που «πρασινίζει» τις γωνίες του σπιτιού και του γραφείου μας αλλά και τα μπαλκόνια μας. Τα οβάλ φύλλα της είναι πράσινα, σαρκώδη και έχει δενδροειδή ανάπτυξη, φτάνοντας σε εντυπωσιακά μεγέθη μετά από μερικά χρόνια. Ενας μίσχος που ξεκινάει από το κεντρικό κλαδί διακλαδώνεται κυκλικά σε 4-5 φύλλα, σαν τα δάχτυλα του χεριού μας. Υπάρχει και η «χρυσόφυλλη» σεφλέρα, τα φύλλα της οποίας είναι πιο σκούρα πράσινα με κίτρινες κηλίδες.


Η σεφλέρα χρειάζεται αρκετό φως για να αναπτυχθεί αλλά όχι άμεσο φως. Τις ζεστές περιόδους του χρόνου προσέξτε να μην τη βλέπει απευθείας ηλιακό φως μέσα από τζάμια (που ανεβάζουν ακόμα περισσότερο τη θερμοκρασία του ήλιου) ή στο μπαλκόνι σας γιατί θα καούν τα φύλλα της.

τα υπόλοιπα είδη

Οπως και τα υπόλοιπα είδη γιασεμιού, το φούλι δεν είναι δύσκολο να καλλιεργηθεί σε κήπους ή γλάστρες. Στον κήπο, το ύψος του θάμνου μπορεί να φτάσει τα 2-3 μέτρα ενώ σε γλάστρα η ανάπτυξή του είναι πολύ μικρότερη και σπανίως ξεπερνά το 1 μέτρο σε ύψος. Παρόλο που τα κλαδιά του είναι σκληρά και αρκετά ανθεκτικά, το φούλι θα χρειαστεί στήριξη. Προτιμήστε να δέσετε χαλαρά τα κλαδιά στα στηρίγματα, κυρίως με μαλακά υλικά όπως ύφασμα ή σπάγκο αντί για σύρμα.

Το φούλι έχει την τάση να μεγαλώνει άνισα. Προκειμένου να εξασφαλίσετε ένα πιο συμπαγές σχήμα, θα πρέπει να κλαδεύετε βαθιά το φούλι σας στις αρχές της άνοιξης ή στα τέλη του χειμώνα έτσι ώστε η νέα ανάπτυξη να οδηγήσει σε ένα όμορφο φυτό. Επίσης, αν το φούλι δεν κλαδευτεί αρκετά βαθιά, η ανάπτυξή του θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Αν καλλιεργείτε το φούλι σας σε μορφή χαμηλού θάμνου, προσπαθήστε να αραιώσετε τα κλαδιά εσωτερικά ώστε το φυτό να αερίζεται ικανοποιητικά και να προστατεύεται από ασθένειες.

Οσον αφορά το πότισμα, κι εδώ ισχύει ο χρυσός κανόνας που λέει καλύτερα λιγότερο παρά περισσότερο. Το φούλι έχει ευαίσθητο ριζικό σύστημα και σαπίζει εύκολα. Ποτίστε λοιπόν μόνο όταν το χώμα σας φαίνεται στεγνό και πάντα να αδειάζετε το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της γλάστρας. Οταν το φούλι είναι σε φάση ανάπαυσης το χειμώνα, ελαττώστε το πότισμα στο ελάχιστο, συνήθως η βροχή ή η ατμοσφαιρική υγρασία είναι αρκετή για να συντηρήσει το φυτό.

Το φούλι χρειάζεται άφθονο φως, όμως θα πρέπει να το προστατέψετε από τον πολύ καυτό μεσημεριανό ήλιο τους ζεστούς μήνες του χρόνου. Μάλιστα, όσο περισσότερο το φως που δέχεται τόσο πιο μεγάλα θα είναι τα λουλούδια του και τόσο πιο πλούσια η ανθοφορία του γενικότερα. Γενικά η ανθοφορία του διαρκεί από τον Ιούνιο έως και τον Σεπτέμβριο.

Το έδαφος θα πρέπει να είναι πλούσιο σε οργανικά στοιχεία και τύρφη και απαραίτητα να έχει καλή αποστράγγιση. Αν το καλλιεργήσετε σε γλάστρα, προσθέστε λίγη άμμο και περλίτη στο εδαφικό μείγμα.

Λιπαίνετε το φούλι μία φορά το μήνα, με λίπασμα γενικής χρήσεως, και ιδανικά με αραίωση στο μισό της δόσης που αναφέρεται στη συσκευασία. Μην το παρακάνετε με το λίπασμα γιατί μπορεί να καταστρέψετε το φυτό.

το υπέροχο άρωμά

Με το που διαβάσετε το όνομα φούλι είμαι σίγουρη ότι σκεφτήκατε το υπέροχο άρωμά του. Βαρύ και γλυκό παραπέμπει το μυαλό μας σε μαγικές καλοκαιρινές νύχτες γεμάτες μυστήριο.

Ξέρετε όμως ότι το φούλι στην ουσία είναι μία ποικιλία γιασεμιού; Συχνά αποκαλείται Αραβικό γιασεμί (γιασεμί του Σαμπάχ) προκειμένου να το διαχωρίσουμε από το κλασσικό γιασεμί που τόσο πολύ αγαπάμε στην Ελλάδα.

Ομως, παρόλο που αποκαλείται Αραβικό γιασεμί, το φυσικό του περιβάλλον είναι η Ινδία και καλλιεργείται με ζήλο και στις νότιες περιοχές της Κίνας. Μάλιστα το φούλι είναι αυτό που δίνει το άρωμα στο τσάι-γιασεμί.

Είναι ένας όμορφος θάμνος, με εντυπωσιακό φύλλωμα (σκούρα πράσινα γυαλιστερά φύλλα) και τα υπόλευκα λουλούδια του εμφανίζονται σε ομάδες στις άκρες των κλαδιών. Το άρωμά τους είναι μαγευτικό και μάλιστα τα κομμένα λουλούδια εξακολουθούν να μυρίζουν για πολλές ημέρες αν τα αφήσετε να ξεραθούν (εκτός βάζου) σε κάποιο σημείο του χώρου σας. Επίσης, εκχυλίσματα από τα λουλούδια του φυτού χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε σκευάσματα αρωματοθεραπείας και εναλλακτικής ιατρικής. Τα λουλούδια του αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα όλων των εορταστικών τελετών που γίνονται στην Ινδία και κυρίως στους γάμους, ενώ συχνά θα το δείτε και στις περίφημες Χαβανέζικες γιρλάντες.

Εύκολο στη φροντίδα

Εύκολο στη φροντίδα του ακόμα και για τον πιο άπειρο «κηπουρό», είναι το ιδανικό φυτό για τον κήπο αλλά και τη γλάστρα. Αν και πρόκειται για αναρριχητικό φυτό που φτάνει και ξεπερνάει το ύψος των 10 μέτρων στον κήπο, αν ο χώρος σας είναι μικρός, με το κατάλληλο συχνό κλάδεμα, μπορείτε να το διατηρήσετε εύκολα σε μορφή θάμνου ή να ελέγξετε το μέγεθός του προσαρμόζοντάς το στο χώρο που έχετε στη διάθεσή σας.

Φυτέψτε το γιασεμί σε σημεία που είναι κοντά σε πόρτες, παράθυρα ή σε διαδρόμους ώστε κάθε φορά που θα περνάτε από δίπλα του να μπορείτε να χαίρεστε το άρωμά του.

Το γιασεμί χρειάζεται απαραίτητα άφθονο φως, είτε απευθείας ηλιακό φως είτε ημισκιερά μέρη. Αν έχετε τη δυνατότητα, προσανατολίστε το φυτό νότια ώστε να δέχεται όσο το δυνατόν περισσότερο φως γιατί η ανθοφορία του θα είναι πλουσιότερη. Το γιασεμί αντέχει στην ξηρασία, όμως να το ποτίζετε τακτικά τις ζεστές περιόδους του χρόνου, ιδιαίτερα αν το καλλιεργείτε σε γλάστρα.

Ψεκάζετε συχνά τα φύλλα του με νερό για να τα διατηρείτε καθαρά από τη σκόνη και γυαλιστερά αλλά και για να δροσίσετε το φυτό σας, φροντίστε όμως να το κάνετε μετά τη δύση του ηλίου έτσι ώστε να μην καούν τα φύλλα του.

Το γιασεμί επιβιώνει εύκολα σε όλους τους τύπους εδαφών, στις γλάστρες όμως φροντίστε να έχει καλή αποστράγγιση και αδειάζετε το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της γλάστρας ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες του. Αλλάξτε γλάστρα όταν παρατηρήσετε ρίζες στην επιφάνεια του χώματος ή στις τρύπες της γλάστρας και αν παρατηρήσετε ότι η ανάπτυξή του είναι μικρότερη από άλλες χρονιές.

Η ανθοφορία του ξεκινά με τις πρώτες ζεστές ημέρες της άνοιξης και διαρκεί μέχρι τα πρώτα κρύα αν και στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας (ειδικά τα τελευταία χρόνια) η ανθοφορία του διατηρείται μέχρι και το Νοέμβριο.

το όνομά του

Μόνο που ακούμε το όνομά του το μυαλό μας πάει στο γλυκό άρωμά του τα ζεστά καλοκαιρινά απογεύματα.

Προέρχεται από την Κίνα και κάποιες από τις ποικιλίες του ταξίδεψαν σε εμάς από τις Αραβικές χώρες για να μας δώσουν μία γεύση από τις χίλιες και μία νύχτες. Αν και ήρθε από τόσο μακριά έχει γίνει ένα από τα πιο συνηθισμένα φυτά των ελληνικών κήπων αλλά και απαραίτητο συμπλήρωμα στα μπαλκόνια μας.

Το φύλλωμά του που είναι σκούρο πράσινο καλύπτει τους φράχτες ή τις πέργκολες στους κήπους και τα μπαλκόνια μας με γυαλιστερά σαρκώδη φύλλα ενώ τα πανέμορφα λευκά, ροζ ή κίτρινα λουλουδάκια του που μοιάζουν με αστέρια ομορφαίνουν τις αυλές και μας χαρίζουν αυτή την τόσο χαρακτηριστική μυρωδιά

πανέμορφο λουλούδι

ένα πανέμορφο λουλούδι που αποτελεί σήμα κατατεθέν της Ελληνικής φύσης. Επίσης ένα από τα πιο δημοφιλή λουλούδια που χαρίζονται την περίοδο των Χριστουγέννων.

Τα άγρια κυκλάμινα που ευδοκιμούν στη χώρα μας, αλλά και σε όλη τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία των κυκλάμινων που πωλούνται στα ανθοπωλεία. Τα άγρια κυκλάμινα έχουν λευκό ή ανοικτό ροζ χρώμα με σκούρο ροζ στεφάνι στη βάση των πετάλων τους ενώ τα κυκλάμινα των ανθοπωλείων είναι διαθέσιμα σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων από το λευκό μέχρι το μοβ. Τα φύλλα τους είναι σκούρα πράσινα, σε σχήμα καρδιάς, και συνήθως έχουν γραμμές από γκρι ή ασημένιο χρώμα.

Πρόκειται για βολβώδη φυτά (οι βολβοί τους όμως έχουν σχήμα καρότου κι όχι κρεμμυδιού) και ανθίζουν από το Νοέμβριο έως τα τέλη Ιανουαρίου ενώ στη φύση η ανθοφορία αρχίζει από το Σεπτέμβριο και διαρκεί περίπου μέχρι το Δεκέμβριο. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ποικιλίες, που όμως δεν ευδοκιμούν στην Ελληνική ύπαιθρο, που ανθίζουν από την άνοιξη έως τις αρχές του καλοκαιριού.

Τα κυκλάμινα είναι απαιτητικά

Τα κυκλάμινα είναι απαιτητικά φυτά. Μισούν τη ζέστη κι έχουν ανάγκη από υγρασία. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος για τον οποίο δεν αντέχουν πολύ μέσα στα σπίτια μας. Τοποθετείστε τα λοιπόν σε δροσερό, φωτεινό σημείο, απαραιτήτως μακριά από τις ακτίνες του ήλιου και φροντίστε ο χώρος να έχει αρκετή υγρασία.

Ο καλύτερος τρόπος για να ποτίζετε τα κυκλάμινα είναι να βυθίζετε τη γλάστρα μέσα σε μία λεκάνη ή ένα κουβά με νερό που όμως θα πρέπει να έχει περίπου τη θερμοκρασία του χώρου. Αφήστε τη γλάστρα να απορροφήσει όσο νερό χρειάζεται, 10-15 λεπτά είναι αρκετά, και όταν δείτε το χώμα στην επιφάνεια να υγραίνεται, βγάλτε τη γλάστρα από το νερό. Αδειάστε το νερό που τυχόν λιμνάζει στο πιατάκι της γλάστρας γιατί οι ρίζες των κυκλάμινων σαπίζουν εύκολα. Ξαναποτίστε με τον ίδιο τρόπο όταν δείτε ότι το χώμα στην επιφάνεια έχει στεγνώσει. Τα κυκλάμινα χρειάζονται υγρό χώμα αλλά το υπερβολικό πότισμα θα καταστρέψει τα φυτά.

Όταν τα λουλούδια μαραθούν και πέσουν, κόψτε τα και βγάλτε τη γλάστρα στο μπαλκόνι σας. Τοποθετείστε την σε ένα σκιερό, δροσερό σημείο και σταματήστε το πότισμα. Θα δείτε τα φύλλα να ξεραίνονται και να πέφτουν αλλά αυτό είναι φυσιολογικό γιατί οι βολβοί «κοιμούνται» τους καλοκαιρινούς μήνες. Θα ξαναρχίσετε να ποτίζετε στις αρχές του Σεπτεμβρίου.